Daniel Fernández is een Cantabrische artiest gespecialiseerd in acrobatiek. Zijn duo Alud, samen met kunstenaar Seraphim Richter, presenteerde op het MAD Festival “Maelstrom”, een complexe show waarin circus en hedendaagse dans werden gecombineerd.

Vertel ons over je eerste stappen in de wereld van de circuskunsten. Hoe begon je pad?

Ik begon mijn carrière als individu, nadat ik toegang had gekregen tot een paar acrobatiekcursussen in een school in Valladolid toen ik op de universiteit zat, besloot ik terug te gaan naar mijn geboortestad Santander en zelf luchtbanden te trainen, omdat er geen cursussen beschikbaar waren in de regio. Ik leerde van YouTube-video's terwijl ik op zoek ging naar details over de verschillende professionele scholen en het leven van een circusartiest in Europa.

Wat heeft je geïnspireerd om je te specialiseren in luchtbanden als je hoofddiscipline?

Voor mij brengt aerial linten de kracht en precisie samen die typerend zijn voor circuskunsten, met een bewegingsvrijheid die me in staat stelt om andere kunsten zoals dans en theater te verkennen. Ik ben geïnteresseerd in het creëren van complexe shows en aerial linten zijn ongelooflijk veelzijdig, plus ik hou van het gevoel van vliegen in de lucht!

Je hebt gestudeerd aan de ESAC in Brussel na een opleiding in Nederland, hoe hebben deze ervaringen je artistieke aanpak beïnvloed?

Ze hebben veel invloed gehad, beide landen hebben twee nogal verschillende artistieke stijlen en dat zie je terug in hun scholen en in de shows die ik als student bezocht. Ik zou zeggen dat het bezoeken van deze twee scholen en scènes me heeft laten zien dat er veel manieren zijn om een show te laten werken; om het interessant, ontroerend en grappig te maken.

Wat motiveerde je om Alud Company mede op te richten en hoe kwam je samenwerking met de Duitse kunstenaar Seraphim Richter tot stand?

Seraphim deelt mijn interesse in experimenteren. We hebben allebei een hoog technisch niveau bereikt en werden geleidelijk aan beperkt in de artistieke expressiviteit van de luchtlinttechniek (die erg lijkt op de Olympische ringtechniek). Dus begonnen we te experimenteren, met vechtsporten, breakdance, acrobatiek, acroports, theater, mime... We lieten een aantal van onze ideeën zien en kregen veel belangstelling om ons heen, het werd duidelijk dat we iets nieuws aan het creëren waren met veel potentieel. Daarom besloten we de voorstelling Maelstrom te maken , als ons eerste werk samen als gezelschap, en we hebben er veel plezier aan beleefd!

In jullie werk komen partneracrobatiek, dans en theater samen. Hoe benaderen jullie het creatieve proces bij het ontwikkelen van een nieuw stuk?

Elke circusvoorstelling is als een lied, en afhankelijk van het genre dat je voor dat lied kiest, moet je bepaalde regels volgen. Wat werkt voor barokmuziek zal niet werken voor een hiphopnummer. Het proces verandert afhankelijk van de intentie en de boodschap die we aan het publiek willen overbrengen. We improviseren scènes om te zien wat het echte potentieel van ons concept is. Dit proces van experimenteren, mixen en synthetiseren kan enkele dagen of weken duren.

Maelstrom verkent mannelijkheid op een speelse en surrealistische manier. Welke boodschap hoop je dat het publiek meeneemt uit dit stuk?

Ten eerste hoop ik dat het publiek plezier zal hebben, om dit onderwerp te ontdoen van de ernst die veel mensen bang maakt om erover te praten. Het tweede is dat ik hoop dat mensen vraagtekens zullen zetten bij sommige scènes, en andere mensen bij andere, om een gesprek op gang te brengen. Er was een debat over de betekenis van twee mannen op het podium die elkaar "meer dan 3 seconden" omhelsden, sommigen definieerden het als bewijs dat het een verhaal over romantiek was en anderen definieerden het als een verhaal over broederschap. Uiteindelijk was de vraag gewoon waarom twee mannen elkaar niet als vrienden kunnen omhelzen.

Hoe heeft je culturele erfgoed, als Spaanse artiest die in het buitenland werkt, je artistieke visie en je projecten beïnvloed?

Heel erg, als ik mijn personages naast iemand opvoer, kan ik nog steeds geen manier vinden om op de verlegen van de twee te lijken. Maar afgezien daarvan hebben de Spaanse dansen invloed gehad, onze verschillende culturen en geschiedenissen zijn concepten die dicht bij me staan waar ik vaak mee speel, kom naar de show kijken en je zult weten wat ik bedoel.

Welke rol speelt Brussel in je creatieve reis en hoe heeft de stad je werk beïnvloed?

Brussel is een artistiek wereldcentrum, als een klein Berlijn, er zijn veel artistieke en activistische projecten van over de hele wereld. Als je hier woont, word je dus blootgesteld aan een grote diversiteit aan ideeën, wat veel inspiratie oplevert. Ook de artistieke ondersteuning is geweldig en stelt je in staat om veel artistieke middelen te ontwikkelen die anders onmogelijk zouden zijn. Eigenlijk is het een zeer vruchtbare bodem voor kunstenaars.

Welk advies zou je jonge Spaanse artiesten geven die een internationale carrière in de circuskunsten willen nastreven?

Bij twijfel, vraag, vraag om hulp! Alle artiesten hebben wel eens in een situatie gezeten waarin ze niet wisten hoe ze iets moesten doen of hoe de wereld buiten hun stad eruit ziet. Circus is een internationale gemeenschap en het is niet ongewoon dat iemand die ik nog nooit heb ontmoet me vragen stelt (vooral op sociale media) over scholen, over een of ander festival, bureaucratie of het leven in een bepaalde plaats. We hebben allemaal om hulp gevraagd. We willen graag iets terugdoen.